Maandag 5 maart
Door: Marga
Blijf op de hoogte en volg Marga
05 Maart 2018 | Nieuw Zeeland, Dunedin
Haha, mijn verjaardag begint dit jaar 12 uur eerder. Ik heb voor de eerste keer echt goed geslapen. Dat was wel fijn. Dan word ik door An verrast met een verjaardagslied. Vervolgens krijg ik een kus en kiepert ze bovenop me. Meteen een goed begin van de dag: jippie, ik krijg een cadeautje. Een mooi T-shirt, een sneldrogende handdoek voor op het strand en een heel klein steentje in de vorm van een hartje met een schittering erin. Dat had ze gisteren gevonden aan het strand van Lake Tekapo. Zo bijzonder, dit steentje. De aandacht van haar ontroert me. Maar dan: genoeg gekletst, aankleden, ontbijten, de boel inpakken en naar de auto. Ons verblijf in Twizel zit er op.
Met een vol getankte auto vertrekken we richting ons derde adres van deze reis. De Otago Peninsula bij Dunedin zal ons verblijf voor de komende twee nachten zijn. Maar eerst de reis erheen. We rijden door een landschap dat ons sterk aan Oostenrijk laat denken. De weiden zijn uitgestrekt en groen en schapen of koeien zijn in grote getale aanwezig. We vragen ons af waar de boerderij is waar deze dieren bij horen omdat we vaak geen gebouw kunnen ontdekken.
De bergen omringen ons vanuit de verte. Ook nu is het heerlijk warm weer. We besluiten bij het dorp Herbert het strand op te zoeken. Lekker is het hier. op het strand vinden we hele aparte stenen. Spierwit, okergeel, wijnrood, groen en paars. Ze zijn superglad en sommige zijn doorzichtig. Onze handen vulden zich vanzelf. Een superklein zwart vliegje landt op mijn hand en ik wapper het weg. Maar al snel verschijnt er weer een. Zou het een sandfly zijn? We hebben beide geen idee maar besluiten toch het strand te verlaten voordat we gestoken worden.
Onze reis verloopt voorspoedig. Moe van de lange rit komen we aan op ons adres waar we door de eigenaar hartelijk worden begroet. We lopen door een paradijs van groene planten en fluitende vogels een trapje af door de tuin. De Bellbird, groen van kleur, en de Tui, zwart met een wit veren strikje aan zijn hals, zingen hun lied. Het lukt me om ze op de foto te zetten.
We doen de rest van de dag rustig aan. Koken nogmaals pasta met de courgette die we van David, onze gastheer, hebben gekregen. Ik besluit mijn reisverslagen bij te werken maar aan het einde houdt mijn bril het voor gezien: een arm breekt af. Mmmm.. minder, nu kan ik dus geen boek meer lezen. Dat wordt de rest van de vakantie behelpen. En dan begint mijn oor ook nog op te spelen. Niet fijn! Dan maar naar bed in de hoop dat het morgen beter gaat.
Met een vol getankte auto vertrekken we richting ons derde adres van deze reis. De Otago Peninsula bij Dunedin zal ons verblijf voor de komende twee nachten zijn. Maar eerst de reis erheen. We rijden door een landschap dat ons sterk aan Oostenrijk laat denken. De weiden zijn uitgestrekt en groen en schapen of koeien zijn in grote getale aanwezig. We vragen ons af waar de boerderij is waar deze dieren bij horen omdat we vaak geen gebouw kunnen ontdekken.
De bergen omringen ons vanuit de verte. Ook nu is het heerlijk warm weer. We besluiten bij het dorp Herbert het strand op te zoeken. Lekker is het hier. op het strand vinden we hele aparte stenen. Spierwit, okergeel, wijnrood, groen en paars. Ze zijn superglad en sommige zijn doorzichtig. Onze handen vulden zich vanzelf. Een superklein zwart vliegje landt op mijn hand en ik wapper het weg. Maar al snel verschijnt er weer een. Zou het een sandfly zijn? We hebben beide geen idee maar besluiten toch het strand te verlaten voordat we gestoken worden.
Onze reis verloopt voorspoedig. Moe van de lange rit komen we aan op ons adres waar we door de eigenaar hartelijk worden begroet. We lopen door een paradijs van groene planten en fluitende vogels een trapje af door de tuin. De Bellbird, groen van kleur, en de Tui, zwart met een wit veren strikje aan zijn hals, zingen hun lied. Het lukt me om ze op de foto te zetten.
We doen de rest van de dag rustig aan. Koken nogmaals pasta met de courgette die we van David, onze gastheer, hebben gekregen. Ik besluit mijn reisverslagen bij te werken maar aan het einde houdt mijn bril het voor gezien: een arm breekt af. Mmmm.. minder, nu kan ik dus geen boek meer lezen. Dat wordt de rest van de vakantie behelpen. En dan begint mijn oor ook nog op te spelen. Niet fijn! Dan maar naar bed in de hoop dat het morgen beter gaat.
-
09 Maart 2018 - 21:39
Lambert:
Apart een verjaardag die zo leuk begint terwijl je hier nog lang niet jarig bent. En zo herkenbaar dat je een strand niet aan je voorbij kan laten gaan. Alleen zijn de schelpen kennelijk ingewisseld voor stenen :-). En als toetje ook nog een paar aparte vogels. Dit is echt jouw vakantie.
Zonde van je bril. Misschien een lokale Pedro opzoeken om te zien of er iets aan is te doen? -
10 Maart 2018 - 10:51
Godfried:
Zo’n bril kun je met een pleister repareren.
Zo heeft Caroline ook 6 maanden rondgelopen -
10 Maart 2018 - 15:21
Frenzl En Teuntje:
Hallo Antipoden,
Leuk weer iets van jullie te horen
Terwijl het hier giet, moet ik vernemen dat jullie zonnige strandwandelingen maken en daar waarschijnlijk het ondersteboven in de korte broek rondhuppelen ! En jullie reactie hierop zal wel zijn: "Verschil moet er wezen !" En gelijk heb je :-(
Marga, ofschoon ik véél meer dan 12 uur te laat ben met het verzenden van je verjaardagsfelicitaties alsnog een dikke digitale verjaardagsknuffel. Voor een échte ben jij dus nog dikker te laat.
Ik hoop dat het goed komt met beide oortjes: dat wordt een bezoekje aan de KNO én aan Pearle. Voor de helft horen is maar niks. Voor de helft luisteren is makkelijker.
Een rare vogel, die bellbird, en goed hoorbaar. Zelfs met één oor !
Niet teveel pasta eten, wah, en graag tot een volgend reisverslag !
Groeten en blijf gezond !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
