Dinsdag 20 maart.

Op tijd staan we op en ontbijten gezamenlijk met iedereen. We zijn al snel klaar voor vertrek. Er wordt nog een foto van ons genomen voor in het plakboek. Handen gedrukt en een goede reis gewenst en weg rijden we ons laatste verblijf op het noordereiland tegemoet. De rit voorloopt voorspoedig en we komen vroeg in de middag aan.

Deze keer geen gastvrouw of gastheer te zien. De sleutel moeten we met een cijfer code uit een hangslot halen. Een beetje raar maar oké, we zullen later wel kennis maken met de mensen denken we! Ook nu weer een fijn huisje voor ons helemaal alleen. Dat is wel fijner dan bij het vorige adres. We zetten al onze spullen op een praktische plaats neer. We zijn het er over eens dat men er niet over nadenkt dat mensen hun koffers ook ergens kwijt moeten. Maar goed, niet moeilijk doen maar een oplossing zoeken en die vinden we snel.

An is moe en gaat een uiltje knappen en ik amuseer me met een kruiswoordraadsel. Later op de dag gaan we nog naar het strand dat hier maar 5 minuten lopen vandaan ligt. Tja en dan kom ik op het strand, en wat zie ik? Ja hoor schelpen. Hihi, sorry An maar vermaak je voorlopig maar even zelf want ik heb iets belangrijks te doen. Je snapt het wel: mijn dag kan niet meer stuk. Schelpen hebben op mij een magische aantrekkingskracht. Er gaan dan ook weer enkele mee naar het huisje.

We eten heerlijke pasta met gehakt en rode pesto en gemengde sla. Het yoghurt toetje gaat er ook nog in. We kletsen nog met het thuisfront en gaan dan naar bed.